نعلبکی . [ن َ ب َ] (اِ) ظرف کم عمق و مدور که استکان چای را در آن گذارند. بعضی این کلمه را مأخوذ از روسی دانسته‌اند و بعید می‌نماید؛ مؤلف فرهنگ نظام آرد: «این لفظ در کتاب جواهرنامهٔ محمدبن منصور تألیف قرن نهم هجری قمری آمده، پس با تلفظ نلبکی و از زبان روسی نیست». تصور می‌رود که این کلمه اصلاً نعلکی، از نعلک + ی (علامت نسبت) بوده، چنان‌که در متن برهان قاطع ذیل نعلک آمده‌است. . مرحوم علامهٔ قزوینی نیز در یادداشتهای خود نعلبکی را از همین ماده گرفته‌اند، اما علت افزودن «ب» معلوم نشد. معرب این کلمه هم در تلفظ عرب معاصر نعلبکی است